เล่าสู่กันฟัง - การอภิบาล (จากความทรงจำ)

สำหรับงานด้านการดูแลคน พระเจ้าได้วางผมไว้โดยให้รู้ตัวว่าจะทำงานด้านนี้ สมัยเมื่อผมยังอยู่ที่เชียงใหม่ ขณะเรียนพระคัมภีร์อยู่ ศจ.สมเกียรติ (เพื่อนผมรุ่นน้อง) ได้เห็นนิมิตว่าผมก้มลงต้อนเด็กเล็กๆที่คลานอยู่บนพื้นไว้ด้วยกัน แล้วก็มาบอกผม ในสมัยนั้นผมก็เข้าใจว่าพระเจ้าจะให้ผมดูแลเด็กหรือเปิดเนอสเซอรี่ ต่อมาผมจึงกระจ่างแจ้งว่าหมายความถึงการดูแลคนนั่นเอง

งานด้านการดูแลคนของผม สมัยอยู่เชียงใหม่ผมก็เริ่มทำแล้ว ส่วนมากที่ดูแลคือน้องๆนักศึกษาที่มาเชื่อในม.เชียงใหม่ อ.เจริญนี่ก็เช่นกัน อาจารย์บอกผมว่า ผมเป็นคนไปติดตามอ.เจริญกลับมา สมัยนั้นผมเป็นพี่เลี้ยงอ.เจริญ (จำไม่ได้จริงๆครับ นานมากแล้ว) พอมาอยู่ที่คริสตจักรความหวัง ก็เริ่มต้นด้วยการบุกเบิกพื้นที่ที่ไม่มีใครเลย คือมีนบุรี ลงทุนลงแรงไปเยี่ยมไปประกาศ แต่ก็ยังไม่มีคนเชื่อ ไม่มีกลุ่ม จนผมย้ายไปดูแลเซลที่สำโรง ซึ่งมีอยู่เซลเดียว และกำลังจะแตก เพราะสมาชิกไม่ถูกกันจะย้ายไปอยู่โบสถ์อื่นกันหมด ผมเข้ามาดูแล และพระเจ้าให้ภาพผมเป็นเหมือนรถแทรกเตอร์ ที่ไถ่เนินหลุม เกลี่ยให้เรียบไปหมด เมื่อพระเจ้าให้ความเชื่ออย่างนี้ ผมจึงเข้าไปดูแลที่สำโรงด้วยความเชื่อ พึ่งพระคุณพระเจ้า จากเซลที่คนกำลังแตกแยกย้ายกัน ก็กลับมารวมตัวกันได้ จาก 1 เซล ก็ขยายมาเรื่อยๆ เป็นหน่วยที่โตเร็วที่สุดในคริสตจักร แล้วขยายกลายเป็นเขต และกลายเป็นส่วน S1ในที่สุด ประสบการณ์ด้านการดูแลคนก็คงอยู่ในช่วงนี้ สมัยที่อยู่ในคริสตจักรความหวังสมัยแรกๆ จากส่วนS1 ก็ย้ายมาดูแลส่วนE1 จากส่วนE1 ก็ย้ายไปเป็นผู้นำครน.ชลบุรีอยู่ 1 ปี แล้วต้องย้ายกลับมากรุงเทพฯด้วยโรคหัวใจ และมาเริ่มดูแลงานส่วนชนเผ่ามาตั้งแต่บัดนั้น